Ćwiczenia zakończono publiczną defiladą w Bychawie.
 |
| Na zdjęciu partyzanci z oddziału "Szarugi" |
Zachowała się relacja ówczesnego dyrektora bychawskiego szpitala, dr Tadeusza Zajączkowskiego, który w swoich wspomnieniach tak opisuje to wydarzenie:
"Bychawa, dwudziestego czerwca 1944 roku.
(...)Nasze grupy leśne coraz zuchwalej pojawiają się za dnia na ulicach miasteczka. Uzbrojeni ludzie już się nie przemykają bocznymi uliczkami, lecz powoli, w poczuciu własnej wartości, chodzą po ulicach. Nie widać władzy niemieckiej, wydaje się, że jej nie ma już i w dzień. Któregoś ranka byliśmy bardzo rano świadkami poświęcenia w kościele sztandaru jakiegoś oddziału. Cała grupa umundurowanych ludzi stała w zwartym czworoboku w głównej nawie kościoła, a młody ksiądz celebrował mszę Św. Szczytem wszystkiego była jednak koncentracja sił zbrojnych Polski Podziemnej, zakończona defiladą przez ulice Bychawy. Cała ludność miasteczka wyległa. Byliśmy przyzwyczajeni do widoku grup partyzanckich, ale to, co zobaczyliśmy tego dnia, oszołomiło nas. Oglądaliśmy wielką rzecz. Szło liczne, doskonale uzbrojone polskie wojsko, spokojne, poważne, pełne poczucia godności.Szli i szli, młode ramiona uginały się pod nigdy niewidzianą jakąś fantastyczną bronią, mundury pochodzenia rosyjskiego, amerykańskiego, niemieckiego, a nam serca miękły jak wosk, gardło coś ściskało, a oczy przesyłały młodym ludziom ciepłe spojrzenia i mówiły, że jesteśmy z nich dumni i że jesteśmy z nimi związani nierozerwalną wspólnotą.(...)"
Drodzy mieszkańcy Bychawy, popytajcie swoich dziadków, może ktoś z nich jako dziecko oglądał tę defiladę? Jesteśmy bardzo ciekawi ich wspomnień.
Źródła:
"Wspomnienia”Tadeusz Zajączkowski Lublin 2015
Zdjęcie: źródło - Internet
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz